Shaykh ʿAbd al-Karīm al-Khuḍayr werd het volgende gevraagd:
Als ik tijdens de sujūd “Subḥāna Rabbi-l ʿAẓīm” zeg of het tegenovergestelde en “Subḥāna Rabbi-l Aʿlā” tijdens de rukūʿ[1] zeg, dien ik dan de sujūd as-sahw[2] te verrichten?
Antwoord:
De tasbīḥ tijdens de rukūʿ en sujūd zijn een wājib (verplichting) vanonder de wājibāt (verplichtingen) van het gebed. Degene die het laat die dient de sujūd (as-sahw) te verrichten. Degene die “Subḥāna Rabbi-l ʿAẓīm” tijdens de sujūd of “Subḥāna Rabbi-l Aʿlā” tijdens de rukūʿ zegt, die heeft de gepaste dhikr[3] die bij de handeling hoort weggelaten.
Degene die dus “Subḥāna Rabbi-l ʿAẓīm” tijdens de sujūd zegt heeft de verplichte dhikr -en dat is “Subḥāna Rabbi-l Aʿlā”- niet uitgevoerd. Hetzelfde geldt andersom.
Vandaar dat de sujūd as-sahw een verplichting is omdat hij een wājib uit vergeetachtigheid heeft weggelaten. Het weglaten van een wājib uit vergeetachtigheid verreist ongetwijfeld de sujūd as-sahw in tegenstelling tot wanneer dit opzettelijk[4] wordt gedaan.
En Allah weet het beter.
Bron: Fatāwa Nūrun ʿAla ad-Darb nr. 407. Beluister de audio hieronder vanaf: 14:05 – 15:15
Vertaling: Yūsuf Abū Ṣafiyya
Publicatie: www.ahloelhadieth.nl
[1] Voetnoot vertaler: Buiging.
[2] Voetnoot vertaler: De neerknieling van vergeetachtigheid.
[3] Voetnoot vertaler: De gepaste gedenking (duʿāʾ).
[4] Voetnoot vertaler: Het opzettelijk weglaten van een wājib (verplichting) van het gebed maakt het gebed ongeldig volgens de Ḥanbalī wetschool.
